‘Hoe simpeler de oplossing, hoe complexer het denkproces’
Op een dag meldt een collega metaalbewerker – die ook zijn eigen bedrijf runt – zich bij mij met een ‘uitdaging’ voor een klant van hem: een transportbedrijf met honderdvijftig schuifzeiltrailers. Het principe van een schuifzeiltrailer is dat je het zeil opzij kunt schuiven om te laden en/of te lossen. Om volumegoederen te kunnen laden of lossen kun je het dak met behulp van de stalen buizen – rongen geheten – aan de zijkanten een halve meter omhoogtillen. Vervolgens kunnen ze dat dak dan weer laten zakken om de trailer verder te laden.
De enige juiste manier nu om die dakconstructie omhoog – maar vooral omlaag! – te bewegen, is altijd te starten in het midden van de wagen. Daar is het gewicht van het zeildoek namelijk het grootst. Eerst aan de ene kant, vervolgens om de trailer heen lopen en dan ook de andere kant. De hoeken komen pas aan het einde. Maar dat gebeurt in de dagelijkse praktijk niet altijd. Door tijdsdruk, onverschilligheid of pure rauwheid laten veel chauffeurs eerst het deel zakken waar ze het dichtste bij in de buurt staan. Met als gevolg dat het mechaniek met zo’n gigantische vaart naar beneden klapt, dat de chauffeur ernstig gewond kan raken.
Transportbedrijf wil probleem oplossen
Hoe het ook zij, het probleem was van dusdanige aard dat het transportbedrijf in kwestie tot de conclusie kwam dat dat probleem opgelost moest worden. Ze hadden mijn collega metaalbewerker gevraagd om daar iets op te bedenken, maar hij kwam er niet helemaal uit. Vandaar dat hij mij erbij vroeg. Twee weten immers meer dan één.
Pompsysteem, gasveer
In de fase dat ik erbij werd gevraagd, werd er nagedacht over een handbediende pomp . Een dure en destructieve oplossing waarvoor de helft van de palen van de honderdvijftig trailers moest worden verzaagd, verslepen, vermaakt en weer gelast. Ook een ander idee – om het met een gasveer op te lossen – werkt niet. Een gasveer werkt namelijk precies andersom. Dat is een hulpmiddel om iets open te maken, niet om te sluiten.
Simpel te monteren
Hoe langer we er over nadachten, hoe technischer het verhaal werd met pompunits en slangen die overal in verwerkt moesten worden. Heel ingewikkeld allemaal, én kostbaar. Per paal zou het uitkomen op zes- tot zevenhonderd euro. Twaalf- tot veertienhonderd euro per trailer, maal honderdvijftig … Dus dat ging ‘m niet worden. En ik had vanaf het begin eigenlijk al het idee om iets met een schokbreker van een auto te doen. Daarbij was het me gedurende het hele proces duidelijk geworden dat de oplossing op een simpele manier gemonteerd moest kunnen worden.
Een progressieve, niet destructieve demper
Ik ben in mijn werkplaats gaan experimenteren met verschillende mogelijkheden en kon na een aantal dagen het eerste prototype voorstellen. Een progressieve demper; hoe meer kracht er op komt, hoe harder deze dempt. Niet destructief. Je hoeft dus niets te slopen om het te installeren. Een gat onder in de rong boren, een gat bovenin, bouten erdoor, klaar. Simpel en effectief. Het systeem is netjes weggewerkt in de al aanwezige plankgoten. Niemand heeft er last van, er kan niets mee gebeuren, het valt 100% binnen de richtlijnen, het steekt nergens uit. Het werkt gewoon. Het dak omhoog zetten was al nooit een probleem en dat kan dus nog steeds even gemakkelijk. De krachten die vrijkomen bij het omlaag komen van het dak, word soepel opgevangen door de progressieve demper.
Inmiddels rijden alle honderdvijftig zeiltrailers rond met deze constructie en als ik er sinds de montage van het systeem – nu drie jaar geleden – twaalf van heb moeten repareren, dan is het veel.
Lees ook: ‘Een andere blik is vaak het begin van een doeltreffende organisatie’
Lees ook wat klanten over mij vertellen